🌖 Zawarcie Unii Celnej Przez Belgię Holandię I Luksemburg

Mandarina Hotel Luxembourg Airport. Hotel w Luksemburg. Located just 500 metres from the airport, as well as a 20-minute drive from Luxembourg City centre and the station, this Mandarina hotel is ideally situated and offers a free airport shuttle service Pokaż więcej. This is the start time of the game Luxembourg vs Slovakia of October 16th in several countries: Argentina: 3:45 pm on Star+. Bolivia: 2:45 pm on Star+. Brasil: 3:45 pm on Star+. Chile: 3:45 pm on W obliczu wyzwań – pół wieku funkcjonowania unii celnej w Unii Europejskiej Abstrakt Unia celna jest jednym z najwcześniejszych i najważniejszych osiągnięć Unii Europejskiej. Jubileusz pięćdziesięciolecia jej istnienia należy uznać za znaczący fakt w historii Unii Europejskiej i dobry moment do refleksji nad jej rolą i znaczeniem. 10 V 1940-Niemcy zaatakowali Francję, Belgię, Holandię i Luksemburg, mając do dyspozycji: 141 niemieckich dywizji 32 włoskie dywizje 7 378 dział 2 445 czołgów 5 446 samolotów Łącznie: 3 350 tys. Niemców 300 tys. Włochów . 10 May 2023 12:44:42 Rosa Luxemburg (1870–1919) was nicknamed "Red Rosa" because of both her politics and her hair color. She was celebrated in interwar German literature as a martyr to the Marxist cause. Nationalists and middle-class politicians in post- World War I Germany despised her leadership, organizational skills, charisma, and fierce support for radical #NaszaPolska 1949 / 74 lata Powstała Rada Europy – organizacja międzyrządowa założona przez 10 państw: Belgię, Danię, Francję, Holandię, Irlandię, Luksemburg, Norwegię, Szwecję, Wielką Brytanię i Włochy, które 5 maja 1949 r. podpisały w Londynie Statut RE; 05 May 2023 05:25:32 Projekt SISP współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego oraz ze środków budżetu państwa. 7. Oś Priorytetowa: Społeczeństwo informacyjne – budowa elektronicznej administracji. Historia Unii Europejskiej [] zjednoczona Europa to maleńki przystanek na drodze do zjednoczonego świata. Jacek Kuroń Opisując proces powstawania Unii Europejskiej należy odpowiedzieć sobie na pytanie, czy traktujemy go jako zamkniętą całość, zbiór cyklicz­ nie następujących wydarzeń ograniczonych konkretną datą, czy raczej Rank Country (or dependent territory) Area Population Density Date Population source km 2 mi 2 pop./km 2 pop./mi 2 Macau () 32.9 13 696,100 21,158.05 54,799 September 30, 2019 mail. Białoruś dołączyła do unii celnej, która od 1 lipca obowiązuje także na obszarze Rosji i Kazachstanu. Wprowadzenie kodeksu unii celnej przez Mińsk ma być najbardziej odczuwalne na Overview. Summary. Partnership. Representation. Luxembourg is a founding member of the International Bank for Reconstruction and Development (IBRD) . Today, the country is a member of the five institutions that form the World Bank Group, including the International Development Association (since 1964), the International Finance Corporation Historia Parlamentu Europejskiego sięga lat 50. XX wieku i traktatów założycielskich. Zgromadzenie składało z przedstawicieli parlamentów delegowanych przez kraje tworzące Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (EWWiS): Francję, RFN, Włochy, Belgię, Holandię i Luksemburg. Wspólne Europejskie Zgromadzenie Parlamentarne dla trzech NJOYJf. ROZWÓJ ORGANIZACJI REGIONALNYCH W EUROPIE I ŚWIECIE Organizacją Regionalną (ang. Regional Organisation) nazywamy taką organizację, która zajmuje się sprawami konkretnego regionu, bądź kontynentu. Jej statut wyraźnie określa jakie kraje mogą wchodzić w skład danej organizacji. Pierwszą taką organizacją w Europie była Rada Europy (ang. Council of Europe). Po II wojnie światowej za integracją powojennej Europy wypowiadało się wielu polityków alianckich, w tym także Winston Churchill, który postulował powołanie do życia regionalnych unii politycznych, które w przyszłości stałyby się częściami składowymi Światowych Stanów ORGANIZACJI REGIONALNYCH W EUROPIE I ŚWIECIEOrganizacją Regionalną (ang. Regional Organisation) nazywamy taką organizację, która zajmuje się sprawami konkretnego regionu, bądź kontynentu. Jej statut wyraźnie określa jakie kraje mogą wchodzić w skład danej organizacji. Pierwszą taką organizacją w Europie była Rada Europy (ang. Council of Europe). Po II wojnie światowej za integracją powojennej Europy wypowiadało się wielu polityków alianckich, w tym także Winston Churchill, który postulował powołanie do życia regionalnych unii politycznych, które w przyszłości stałyby się częściami składowymi Światowych Stanów Zjednoczonych. Dnia 5 maja 1949 r., w wyniku podpisania przez 10 państw (Belgię, Danię, Francję, Holandię, Irlandię, Luksemburg, Norwegię, Szwecję, Wielką Brytanię i Włochy) tzw. Traktatu londyńskiego, powołano do życia Radę Europy. Początkowo organizacja miała na celu popieranie demokratycznego rozwoju krajów członkowskich i umacnianie dziedzictwa kulturowego Europy. Dopiero w latach rozpadu imperium radzieckiego Rada zyskała. większe znaczenie, stała się tym samym pierwszym ogniwem integrującym kraje obydwu systemów. Obecnie, Rada Europy zajmuje się wszystkimi ważnymi problemami nurtującymi społeczność europejską. Mam tu na myśli prawa człowieka, rolę mass-mediów we współczesnym świecie, współpracę prawną, kwestie problematyki socjalnej i ekonomicznej, problemy zdrowia, nauczania, kultury, dziedzictwa, sportu młodzieży, władz lokalnych, regionalnych, środowiska naturalnego. Jedynie w sprawie dotyczącej obrony Rada nie zabiera głosu. Aktualnie w skład Rady wchodzi 46 państw członkowskich. Jej organami są: Sekretarz Generalny Rady Europy, Komitet Ministrów, Zgromadzenie Parlamentarne, Kongres Władz Lokalnych i Regionalnych Europy. Nieoficjalnym organem Rady Europy jest Europejski Trybunał Praw Człowieka. Również w latach 50-tych udało się powołać do życia organizacje, które przesądziły o ostatecznym powodzeniu europejskiej integracji. 18 kwietnia 1951 r. Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, RFN i Włochy podpisały tzw. Traktat paryski stanowiący o utworzeniu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali (franc. Communauté Européenne du Charbon et de l’Acier). Jej pomysłodawcą był francuski polityk Robert Schuman. EWG powołana na okres 50 lat, wygasła z dniem 22 lipca 2002r. Celem powstania EWWiS było utworzenie wspólnego rynku węgla i stali, oraz pochodnych produktów. W ówczesnej epoce produkty te miały znaczenie strategiczne. Tym samym traktat tworzył dogodne możliwości kontroli nad niemieckim przemysłem ciężkim. Do najważniejszych zadań Wspólnoty zaliczano: pomoc w rozwoju gospodarczym państw członkowskich, zapewnienie regularnych dostaw węgla i stali i stworzenie równych szans dostępu do nich, polepszenie warunków pracy i życia robotników, rozwój wymiany międzynarodowej przy jednoczesnej likwidacji ceł, opłat, subwencji i ograniczeń ilościowych, które mogłyby naruszać wolność konkurencji. Organami najwyższymi były:  Wysoka Władza przekształcona w ‘67r. w Komisję Europejską. Ta natomiast stała się jednym organem zarządzającym trzema Wspólnotami Europejskimi (EWWiS, EWG i Euratomu);  Rada Ministrów połączona później z Radami EWG i Euratomu;  Trybunał Sprawiedliwości i Parlament Europejski – będące również organami trzech Wspólnot;  Komitet Doradczy Komisji Węgla i Stali stała się praktycznie zalążkiem Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i egzystowała (posiadając te same władze) do 1967 roku wspólnie z EWG oraz Euratomem, stając się następnie częścią tzw. Wspólnot Wspólnota Gospodarcza (franc. Communauté Economique Européenne) powstała w wyniku procesów integracyjnych europejskich państw demokratycznych. Proces ten polegał na tworzeniu wspólnych instytucji ekonomicznych, politycznych i prawnych. 24/25 marca 1957 r. 6 krajów EWWiS podpisało w Rzymie tzw. Traktaty rzymskie o utworzeniu EWG oraz Euratomu. Główne cele EWG to: równomierny rozwój gospodarczy państw członkowskich, spójność ekonomiczna, wzrost stopy życiowej, zniesienie ograniczeń celnych i ilościowych, swobodny przepływ ludzi, towarów, usług i kapitału, wspólna polityka w zakresie handlu, rolnictwa, transportu, ochrony środowiska, ochrony energetycznej, kulturalnej, ujednolicanie wolnego rynku i ustawodawstwa państw członkowskich, oraz stowarzyszenie i szeroka współpraca z krajami Trzecimi. Jeden z najważniejszych celów pierwotnych EWG został zrealizowany, a mianowicie doprowadzenie do wspólnego rynku, unii gospodarek i walut. Organy EWG są zarazem organami obecnej Unii z Komisją Europejską, Parlamentem Europejskim, Radą Ministrów, Trybunałem Sprawiedliwości Trybunałem Obrachunkowym i Komitetem Ekonomiczno-Społecznym na czele. EWG rozpoczęła swą działalność 1 I 1958 r., a w 1993 r. zmieniła nazwę na Wspólnotę Europejską. Europejska Wspólnota Energii Atomowej, tj. EURATOM (ang. European Atomic Energy Community) podobnie jak EWG powstała na mocy Traktatów rzymskich w 1957r. Głównym celem Euratomu jest pokojowe wykorzystanie energii jądrowej i rozwój wspólnego rynku związanego z tą energią. Organizacja ta zajmuje się również rozwojem badań w tej dziedzinie oraz ustalaniem jednolitych norm ochrony radiologicznej. Na mocy traktatu fuzyjnego od 1967 r. wszystkie trzy Wspólnoty Europejskie mają wspólne organy. Instytucjami charakterystycznymi tylko dla Euratomu są: Wspólny Ośrodek Badań Jądrowych, Agencja Zaopatrzenia, Komitet Naukowo-Techniczny, Służba Bezpieczeństwa i Kontroli, oraz Komitet Doradczy do Spraw Badań. Reasumując, Wspólnoty Europejskie – to organizacja, która wchłonęła EWG, Euratom i EWWiS a od l XI 1993 r. nosi nazwę Unii Europejskiej. Inną, równolegle istniejącą organizacją była EFTA, czyli Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu (ang. European Free Trade Association). Ta unia celna państw europejskich, utworzona została 4 I 1960 r. z inspiracji brytyjskiej w Sztokholmie. Państwa założycielskie to Austria, Dania, Finlandia, Lichtenstein, Islandia, Norwegia, Portugalia, Szwecja, Szwajcaria i Wielka Brytania. W swych pierwotnych założeniach EFTA miała stanowić alternatywę dla uwikłanej w spory polityczne EWG. Celem krajów członkowskich było stworzenie strefy wolnego handlu w obrocie towarami przemysłowymi, wzrost produkcji, zatrudnienia, oraz rozwój światowego handlu w oparciu o zasadę uczciwej konkurencji. W miarę wstępowania do Wspólnot Europejskich, poszczególni członkowie stowarzyszenia opuszczali jego szeregi. EFTA nigdy nie stało się konkurencją dla EWG ze względu na dysproporcje w ekonomicznym rozwoju jego członków, rozbicie geograficzne, oraz atrakcyjność gospodarczą EWG. Obecnie członkami EFTA pozostają: Lichtenstein, Islandia, Norwegia i Szwajcaria. Z kolei na wschodniej części kontynentu, zdominowanej przez ZSRR, w 1949 r. powstała Rada Wzajemnej Pomocy Gospodarczej. Współpraca opierała się na własności państwowej, centralnym planowaniu państwowym, monopolu handlu zagranicznego i innych przesłankach wynikających z ówczesnego ustroju społeczno-gospodarczego. Tak więc wraz z upadkiem bloku radzieckiego przestała również istnieć Rada. W kwestii dotyczącej bezpieczeństwa Europy Zachodniej Wielka Brytania wraz z Francją, Belgią, Holandią i Luksemburgiem, podpisały 17 III 1948 Pakt brukselski, na mocy którego powstała tzw. Unia Zachodnia (ang. Western Union). Unia była organizacją polityczno-wojskową, mająca na celu wspólną obronę. Została założona głównie z obaw przed Niemcami. Jako pierwsza europejska organizacja militarna dała w 1949 roku impuls do utworzenia Paktu Północnoatlantyckiego. Poprawnie brzmiąca nazwa to Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego (North Atlantic Treaty Organization), w skrócie NATO. NATO to sojusz państw Europy Zachodniej, Stanów Zjednoczonych i Kanady, powołany w Waszyngtonie dnia 4 IV 1949 r. Układ podpisało 12 państw europejskich, w składzie: Belgia, Dania, Francja, Holandia, Islandia, Luksemburg, Norwegia, Portugalia, Wielka Brytania, Włochy, oraz USA i Kanada. Początkowym celem istnienia organizacji była obrona militarna przed ZSRR. Jednakże zgodnie z 51 art. Karty Narodów Zjednoczonych układ ma charakter obronny. Jego treść przewiduje wzajemną pomoc wojskową na wypadek jakiegokolwiek ataku na jednego z członków porozumienia. Siedzibą władz NATO były kolejno: Londyn (do’52), Paryż (do ’66) i Bruksela. Najwyższym i jedynym organem statutowym jest Rada Atlantycka z Sekretarzem Generalnym na czele. Rada zajmuje się wyznaczaniem dyrektyw władzom wojskowym, obroną cywilną, prowadzeniem konsultacji politycznych między członkami, i ustalaniem wysiłku zbrojeniowego tychże państw. Najwyższym organem wojskowym jest Komitet Wojskowy. Początkowo NATO funkcjonowało zgodnie z doktryną masowego odwetu, a od 1961 r. elastycznego reagowania. W odpowiedzi na przyjęcie do NATO Republiki Federalnej Niemiec (nie była gotowa uznać status quo terytorialnego w Europie), państwa bloku radzieckiego stworzyły w 1955 r. Układ Warszawski. Jednak atak państw Układu na Czechosłowację (należącej nota bene do Układu) w 1968 r. odsłonił jego prawdziwy charakter, a mianowicie chęć podporządkowania państw członkowskich Związkowi Radzieckiemu. Dopiero zawarcie porozumienia RFN z ZSRR, Polską i Czechosłowacją potwierdzającego terytorialne status quo w Europie doprowadziło do powołania Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie. Celem OBWE było ustanowienie zasad pokojowego współistnienia na kontynencie w warunkach istniejącego podziału. Aktualnie, Organizacja ma charakter zbliżony do Rady Europy, jednakże program zadań poszerzony został o zagadnienia bezpieczeństwa. Do innych organizacji międzynarodowych, mających mniejszy zasięg należą: Wspólnota Niepodległych Państw zrzeszająca byłe republiki Związku Radzieckiego. Rada Nordycka, czyli Rada Konsultatywna Państw Skandynawskich. Powołana została 1 I 1953 przez rządy Danii, Islandii, Norwegii i Szwecji, poszerzona o Norwegię w 1955 r. Statut określa zadania Rady jako funkcje doradcze w stosunku do parlamentów i rządów państw członkowskich w dziedzinach ekonomicznych, socjalnych, kulturalnych, prawniczych, komunikacyjnych, itp. Jej siedziba znajduje się w co do zasięgu i znaczenia organizacje regionalne poza Europą to: Organizacja Państw Amerykańskich –OPA (Organisation of American States) założona 2 V 1948 r. w Bogocie przez IX Międzynarodową Konferencję Amerykańską. Do członków pierwotnych zaliczamy: Argentynę, Boliwię, Brazylię, Chile, Dominikanę, Ekwador, Gwatemalę, Haiti, Honduras, Kolumbię, Kostarykę, Kubę, Nikaraguę, Panama, Paragwaj, Peru, Salwador, Urugwaj, USA i Wenezuelę. Państwa te postawiły sobie za cele: utworzenie strefy bezatomowej, wspólną ochronę środowiska, zapewnienie prawa do suwerenności i dysponowania zasobami naturalnymi, itp. Organizacja Jedności Afrykańskiej – OJA (Organisation of African Unity). Stanowi ją 41 państw afrykańskich, Algieria, Egipt, Etiopia, Libia, Maroko, Rwanda, Senegal, Somalia, Sudan, Tunezja, Zair, itd. Obecnie istnieje pod nazwą Unii Afrykańskiej, która organizuje współpracę między państwami członkowskimi, celem wzmocnienia solidarności, bezpieczeństwa i rozwoju gospodarczego. Liga Arabska założona w Kairze Paktem Ligi Państw Arabskich, podpisanym 22 III 1945 przez szefów rządów Arabii Saudyjskiej, Egiptu, Iraku, Jemenu, Libanu, Syrii, Transjordanii. Najwyższym organem jest Rada. Sekretarz Generalny organizuje prace 10 stałych Komitetów d/s politycznych, kulturalnych, socjalnych, wojskowych, zdrowia, arabskich praw człowieka, itp. Stowarzyszenie Narodów Południowo-Wschodniej Azji – ASEAN (Association of South East Asian Nations). Stowarzyszenie to powstało w 1967 r. w Bangkoku przez Filipiny, Indonezję, Malezję, Singapur i Syjam z zadaniem popierania współpracy ekonomicznej i organizacje finansowe: Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju - EBOR (ang. European Bank For Reconstruction and Development) jest instytucją finansową o charakterze regionalnym. Powołanie jej do życia nastąpiło przez podpisanie umowy 40 państw i dwóch organizacji: Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Głównym celem, dla którego utworzono Bank, była pomoc finansowa państw Zachodu na rzecz państw Europy Środkowej i Wschodniej w ich procesie transformacji ustrojowej i zmian w modelu gospodarczym, tj. przejście od gospodarki państwowej, centralnie zarządzanej do gospodarki wolnorynkowej. EBOR wspiera również działania związane z wdrażaniem strukturalnych i sektorowych reform gospodarczych. Promuje konkurencyjność, prywatyzację i przedsiębiorczość, z uwzględnieniem specyficznych potrzeb poszczególnych krajów. Poprzez swoje inwestycje Bank promuje również działalność sektora prywatnego, umacnianie instytucji i systemów prawnych oraz rozwój infrastruktury niezbędnej dla funkcjonowania sektora prywatnego. Działalnością EBOR-u kierują: Rada Gubernatorów, Rada Dyrektorów, komitet Wykonawczy i Sekretarz Generalny. Na siedzibę Banku wybrano inwestycyjne EBOR w Polsce wg struktury sektorowejŹródło: E. Latoszek, M. Proczek, Organizacje międzynarodowe, Założenia, cele, działalność; Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2001, s. 256Europejski Bank Inwestycyjny (EBI) Utworzony na mocy Traktatu rzymskiego rozpoczął pracę 1 stycznia 1958 roku. Działalność Banku jest nadzorowana przez Radę Unii Europejskiej. Członkami zaś są państwa należące do Wspólnot Europejskich. Działalnością Banku kierują: Rada Gubernatorów, Rada Dyrektorów, Komitet Kierowniczy i Komitet kontrolny. Istotą działania Banku jest finansowanie projektów we wszystkich gałęziach gospodarki:Projektów dotyczących rozwoju regionów słabiej rozwiniętych,Projektów dotyczących modernizacji i przekształcania przedsiębiorstw,Projektów, które ze względu na swoje rozmiary lub charakter nie mogą być w pełni sfinansowane przez poszczególnych członków Wspólnoty. W przypadku Polski międzynarodowe instytucje finansowe odegrały istotną rolę w procesie transformacji systemowej. Przejście do gospodarki rynkowej wymagało wdrożenia w życie szeregu reform. Nie byłoby to możliwie bez finansowego wsparcia zagranicy. Służyć temu miała współpraca z MFW, Bankiem Światowym, EBOR oraz EBI. TRAKTATY•TRAKTAT PARYSKI - podpisany 18 kwietnia 1951 na okres 50 lat, przez Niemcy, Francję, Belgię, Holandię, Luksemburg, Włochy. Wszedł w życie w lipcu 1952. Na jego mocy powołano Europejską Wspólnotę Węgla i Stali. Dwa kluczowe sektory gospodarki - przemysł węglowy i stalowy krajów członkowskich, zostały poddane międzynarodowej traktatu: - utworzenie wspólnego rynku węgla, stali, rudy żelaza i złomu, rozwój gospodarczy w oparciu o wspólny rynek, racjonalna produkcja i podział produktów przemysłu węglowego i stalowego;- zapewnienie państwom EWWiS regularnych dostaw węgla i stali, stworzenie jednakowych warunków dostępu do tych produktów, kontrola cen;- połączenie istotnych dla obronności sektorów: węgla i stali - co miało przyczynić się do umocnienia pokoju (poprzez powiązanie siecią zależności przemysłów Francji i RFN).Do nadzorowania postanowień traktatu powołano instytucje o charakterze ponadpaństwowym - Wysoką Władzę (organ wykonawczy) i Wspólne Zgromadzenie (organ kontrolny), połączone z organami EWG i Euratomu na mocy Traktatu to pierwszy formalny krok integracji europejskiej. Traktat paryski był wynikiem realizacji Planu Schumana – ówczesnego ministra spraw zagranicznych wygasł 23 lipca 2002, jego cele są realizowane przez instytucje UE.•TRAKTATY RZYMSKIE - traktaty założycielskie (wraz z Traktatem paryskim),dwa traktaty międzynarodowe, fundamentalne dla integracji europejskiej podpisane w Rzymie 25 marca 1957 przez ówczesne kraje tworzące EWWiS: Belgię, Francję, Holandię, Luksemburg, RFN i Włochy. Wszystkie wymienione wyżej państwa zatwierdziły 29 maja 1956 raport belgijskiego ministra spraw zagranicznych Spaaka w sprawie ogólnej unii gospodarczej i unii w zakresie pokojowego użycia energii atomowej. Traktaty, zawarte na czas nieokreślony, powoływały do życia Europejską Wspólnotę Gospodarczą – mającą stworzyć wspólny rynek, oraz Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, którego zadaniem była kontrola i współpraca w sferze pokojowego wykorzystania energii jądrowej. Traktaty weszły w życie z dniem 1 stycznia tego podpisano także porozumienie dotyczące tworzenia instytucji wspólnych dla EWG, Euratomu i EWWiS. W Rzymie zawarto także konwencję o włączeniu krajów i terytoriów zamorskich Belgii, Francji, Holandii i Włoch do Wspólnot, co było jednocześnie początkiem Europejskiego FunduszuRozwoju. Traktaty dążyły, przez swe zapisy, do silniejszej kooperacji ekonomicznej, prowadzić do tego miało eliminowanie ceł w obrocie wewnętrznym, ujednolicanie stawek ceł zewnętrznych, a także wprowadzanie środków umożliwiających coraz swobodniejszy przepływ towarów, pracowników, usług i kapitału. Stały się podstawą procesu integracji europejskiej i, w konsekwencji, utworzenia Unii Europejskiej.•UNIA CELNA - powstająca w wyniku umowy międzynarodowej forma ugrupowania integracyjnego dwulub więcej państw, polegająca na całkowitym zniesieniu ceł i innych ograniczeń we wzajemnych stosunkach handlowych państw należących do unii celnej, a ponadto ustanowieniu przez te kraje wspólnej taryfy celnej oraz wspólnej polityki handlowej wobec krajów trzecich. W wyniku tych działań na terytorium państw-sygnatariuszy umowy powstaje jednolity obszar celny. OPIS Bogato ilustrowana popularna monografia niemieckiego blitzkriegu, który zakończył się bardzo szybkim opanowaniem Francji, Holandii, Belgii i Luksemburga. Francuska koncepcja strategii obronnej, której ucieleśnieniem stała się rozbudowana Linia Maginota, okazała się zgubna i nieprzystająca do niemieckiej idei zadawania szybkich ciosów przy współdziałaniu wszystkich rodzajów broni, zwłaszcza lotnictwa, oraz dominacji na polu walki jednostek pancernych. Autorzy przedstawiają działania zbrojne zakończone ewakuacją z Dunkierki brytyjskich sił ekspedycyjnych. Książka zawiera historię tej kampanii, najważniejsze bitwy i potyczki, uzbrojenie i wyposażenie obu stron (także poniesione przez nie straty) - a także jej następstwa dla Europy, która po podpisaniu aktów kapitulacji znalazła się w znacznej części pod nazistowską dominacją. Po co w wierszach używane jest porównanie ? Jaki ma ono cel ? utworzenie wspólnoty interesów Francji i Niemiec rozpocznij naukę 1950 utworzenie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali przez BELGIĘ, FRANCJĘ, WŁOCHY, RFN, LUKSEMBURG, HOLANDIĘ rozpocznij naukę 1951 powołanie Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (przez traktaty rzymskie z 1957) rozpocznij naukę 1958 ustanowienie jednej komisji europejskiej dla tych trzech wspólnot, po raz pierwszy nazwa Wspólnota Europejska rozpocznij naukę 1967 ujednolicenie polityki rolnej oraz utworzenie unii celnej (zniesienie cła) rozpocznij naukę 1968 wprowadzenie wspólnej polityki handlowej wobec krajów trzecich rozpocznij naukę 1970 W. Brytania, Irlandia, Dania rozpocznij naukę 1973 pierwsze bezpośrednie, powszechne wybory do Parlamentu Europejskiego oraz wprowadzenie europejskiego systemu monetarnego rozpocznij naukę 1979 Grecja rozpocznij naukę 1981 zawarcie przez FRANCJĘ, RFN, BELGIĘ, LUKSEMBURG, HOLANDIĘ porozumienia o zniesieniu kontroli na granicach = porozumienie z Schengen weszło w 1955 roku (później wszystkie państwa bez W. Brytanii i Irlandii) rozpocznij naukę 1985 Hiszpania, Portugalia rozpocznij naukę 1986 plany utworzenia jednolitego rynku (wolny przepływ towarów, usług i kapitału) rozpocznij naukę 1987 podpisanie traktatu w Maastricht, który dał początek Unii Gospodarczo- Walutowej oraz Europejskiemu Bankowi Centralnemu rozpocznij naukę 1992 wejście w życie traktatu z Maastricht rozpocznij naukę 1993 Austria, Finlandia, Szwecja rozpocznij naukę 1995 podpisanie traktatu amsterdamskiego (nowelizacje w sprawie ochrony środowiska, praw człowieka, bezrobocia, bezpieczeństwa) rozpocznij naukę 1997 11 krajów przystępuje do Europejskiej Unii Gospodarczo-Walutowej, decyzja o zastąpieniu walut narodowych przez euro rozpocznij naukę 2001 wprowadzenie do obiegu euro rozpocznij naukę 2002 Cypr, Czechy, Polska, Estonia, Łotwa, Litwa, Słowacja, Słowenia, Węgry, Malta rozpocznij naukę 2004 podpisanie Układu Europejskiego rozpocznij naukę wymagania przystąpienia do Unii: demokracja, funkcjonująca gospodarka rolna, przyjęcie wszystkich zobowiązań, zdolność do sprostania warunkom konkurencji rozpocznij naukę 1993 układ wchodzi w życie rozpocznij naukę 1994 wniosek o członkostwo w UE rozpocznij naukę rozpoczęcie działalności Komitetu Integracji Europejskiej (dostosować Polskę do standardów europejskich) rozpocznij naukę 1996 negocjacje akcesyjne dla Polski, Czech, Estonii, Słowenii, Cypru, Węgier oraz powołanie Zespołu Negocjacyjnego i Głównego Negocjatora (Jan Kułakowski, później Jan Truszyński). Trzeba było dostosować prawo polskie do unijnego rozpocznij naukę 1998 negocjacje zakończone na spotkaniu w Kopenhadze, nastąpiło przygotowanie traktatu akcesyjnego rozpocznij naukę podpisanie traktatu akcesyjnego w Atenach rozpocznij naukę referendum akcesyjne rozpocznij naukę przystąpienie Polski do UE rozpocznij naukę Polska w strefie zmniejszonego bezpieczeństwa, po likwidacji Układu Warszawskiego i rozpadzie ZSRR, ale wtedy rozpoczął się proces przyłączenia nas do NATO rozpocznij naukę 1989 dążenie do otrzymania oficjalnego członkostwa w NATO, nastąpiła integracja z paktem północnoatlantyckim rozpocznij naukę 1992 przystąpienie do programu "Partnerstwo dla pokoju", w ramach którego polscy żołnierze objęli operacje pokojowe w Bośni rozpocznij naukę 1994 przeprowadzono zmiany w siłach zbrojnych oraz zabiegi dyplomatyczne w celu uzyskania zgody państw NATO na przystąpienie Polski rozpocznij naukę 1996 reformy dotyczące członkostwa rozpocznij naukę lipiec 1997 przekazanie dokumentów ratyfikacyjnych o wstąpieniu Polski do NATO w miejscowości Independence przez B. Geremka rozpocznij naukę

zawarcie unii celnej przez belgię holandię i luksemburg